Over precies een week is het zover: de eerste halve finale van het Eurovisie Songfestival 2023. Het wordt dus weer tijd om je mentaal voor te bereiden op een eclectische verzameling van schijtnummers, bizarre acts en, vooruit, ook wel een paar goede nummers. Die bizarre acts hebben trouwens dit jaar een grotere kans om door te gaan naar de finale. In tegenstelling tot de afgelopen jaren worden de resultaten van de halve finales volledig bepaald door stemmen van de thuisstemmers; professionele jury’s komen pas in de finale aan bod.
Om ervoor te zorgen dat je vast goed voorbereid bent voor het hele Songfestival-circus volgende week losbarst, heb ik voor je alvast alle acts van dit jaar gerankt van meest ellendig tot fantastisch goed. En dat vond ik dit jaar veel lastiger dan vorig jaar, omdat ik er echt veel goede nummers tussen vind zitten, of in elk geval nummers die op positieve manier iets met me doen. Alles wat in mijn top 15 staat ben ik echt over te spreken, dus het was een kwestie van kiezen waar ik net wat positiever was dan over de rest. Wil je weten wat er is uitgekomen? Laten we dan beginnen bij nummer 37.
#37 – San Marino (Piqued Jacks – Like an Animal)
Over Like an Animal van Piqued Jacks kan ik echt niks positiefs zeggen. Muzikaal vind ik er geen reet aan, tegen het eind van het nummer word ik er een beetje ongemakkelijk van, van de zanger werd ik tijdens het kijken van een liveoptreden het hele nummer ongemakkelijk en de tekst is vreselijk (“C’mon, baby, come and find me, I can smell you like an animal” is toch wel het ergste stuk). Hoe minder ik hierover hoef te zeggen, hoe beter.
#36 – Spanje (Blanco Paloma – Eaea)
Achteraf gezien had ik Spanje de terechte winnaar gevonden van vorig jaar na dat indrukwekkende optreden van Chanel, maar een derde plaats is natuurlijk niet verkeerd. Ondanks het goede resultaat van vorig jaar komt Spanje dit jaar met iets heel anders. Eaea van Blanca Paloma heeft een ontzettend traditionele sound en is zeker geen typisch liedje dat je op de radio voorbij hoort komen.
Bij de bookmakers doet deze inzending het erg goed, maar ik kan er eigenlijk niet naar luisteren. Ik ben meestal niet zo’n fan van de nummers die traditioneel klinken en dat is hier ook het geval. De enige reden waarom ik Eaea niet op de laatste plaats zet, is omdat de live performance (afgaande op de nationale finale van Spanje) best artistiek wordt en Blanca Paloma vocaal knap bezig is. Maar dat is voor mij dan ook het enige positieve wat ik over dit nummer kan zeggen.
#35 – Albanië (Albina & familja Kelmendi – Duje)
De inzending van Albanië dit jaar, Duje van Albina & familja Kelmendi, heeft net als Eaea van Spanje een duidelijke traditionele sound. Duje verdraag ik beter dan het Spaanse nummer, maar ik heb er nog steeds helemaal niks mee. Het is dan weer wel zo dat Albina goed kan zingen, maar het is jammer dat de rest van het gezelschap, leden van Albina’s familie, soms wat ongemakkelijk op het podium staan. Al met al is dit voor mij een perfect nummer voor een toiletpauze.
#34 – Denemarken (Reilly – Breaking My Heart)
Als ik deze ranking alleen zou baseren op studioversies van de inzendingen zou Breaking My Heart van Reilly wat hoger staan. Niet heel veel hoger, want het nummer is niet helemaal mijn smaak, maar ik kan me voorstellen dat het bij de jongere doelgroep best in de smaak kan vallen. Maar het probleem met deze inzending is dat Reilly het live niet waar kan maken. We klagen erover dat ons Nederlandse duo niet zuiver zingt, maar Reilly vind ik persoonlijk nog slechter. Het zal ook niet helpen dat er in de studioversie allemaal effecten zijn gebruikt die live niet goed overkomen. Al met al stelt Breaking My Heart flink teleur.
#33 – Georgië (Iru – Echo)
Iru met Echo is vocaal gezien een indrukwekkend nummer. Het is ook niet voor niets dat Iru The Voice heeft gewonnen in Georgië. Maar verder vind ik Echo verschrikkelijk. Deels omdat ik haar indrukwekkende vocals maar geschreeuw vind, deels omdat ik het muzikaal niks met me doet, maar vooral vanwege de tekst. Hoe deze tekst ooit is goedgekeurd snap ik echt niet. Wij dachten misschien dat het Koningslied het dieptepunt in de muzikale geschiedenis was qua tekst, maar Iru’s Echo gaat Daar ver overheen. Er is bijna geen zin die taalkundig klopt in dit lied. Er zal toch wel iemand in Georigië zijn die Engels spreekt?
Een aantal van de dieptepunten uit de tekst: “Will be better way, will be better day now” (wat?), “Life is love, thing is known” (niet alleen is “thing is known” taalkundig fout, maar er wordt ook niet verteld wat thing is), “going through the life together” (waarom staat daar een lidwoord?), “words getting worthless, love is a wordless” (wat is in godsnaam een “wordless”?). Misschien dat dit sommige mensen niet zo veel kan schelen, maar als iemand die Engels gestudeerd heeft, kan ik Echo niet veel hoger in mijn ranking zetten dan dit.
#32 – Australië (Voyager – Promise)
De Australische band Voyager brengt met Promise één van de meer stevige nummers naar het Eurovisie Songfestival van dit jaar. Persoonlijk hou ik wel van rock, maar Promise weet me niet te pakken. Sommige stukken vind ik goed, maar op het moment dat het refrein komt, raakt het nummer me kwijt. Ik kan verder geen goede reden geven waarom, maar dat heb je gewoon wel eens. Overigens denk ik wel dat Voyager het aardig gaat doen. Dit nummer is perfect voor een liveoptreden en veel mensen zullen hier wel van gecharmeerd zijn. Ik verwacht dan ook dat we Voyager en Promise gaan terugzien in de finale.
#31 – Tsjechië (Vesna – My Sister’s Crown)
My Sister’s Crown van Vesna doet het al sinds het begin goed bij de bookmakers. Ook dit is weer een nummer dat iets meer traditioneel of artistiek klinkt. Dit gevoel wordt alleen maar groter als je de bijzondere videoclip erbij ziet. Persoonlijk denk ik dat die videoclip een grote rol speelt in de populariteit van dit nummer. Dat artistieke wordt namelijk vaak wel gewaardeerd bij het Songfestival.
Het probleem is dat de meeste mensen het nummer voor het eerst ervaren tijdens de daadwerkelijke show en dan zien ze de videoclip niet. Online heb ik een paar liveoptredens van Vesna’s My Sister’s Crown gezien en ik kan niet zeggen dat ik er erg van onder de indruk was. Live op het podium vind ik het toch minder goed werken. Het zou me dus niets verbazen als Tsjechië een teleurstelling wordt als je het vergelijkt met de verwachtingen van deze inzending.
#30 – Roemenië (Theodor Andrei – D.G.T. (Off and On))
Als ik naar de reacties online kijk op D.G.T (Off and On) van Theodor Andrei lijkt het erop alsof veel mensen dit een slecht nummer vinden. Zelf vind ik het niet per se slecht, maar ik vind wel dat er heel veel nummers in de competitie dit jaar duidelijk beter zijn. Omdat Theodor prima zingt en omdat ik me niet erger aan dit nummer, in tegenstelling tot sommige nummers eerder op deze lijst, vind ik dat D.G.T. (Off and On) deze plek op de lijst wel heeft verdiend.
#29 – Oekraïne (TVORCHI – Heart of Steel)
Laat ik beginnen door te zeggen dat Heart of Steel van TVORCHI een veel beter nummer is dan de winnende Oekraïense inzending van vorig haar (op basis van mijn smaak tenminste). Het nummer klinkt modern en had zo een plaat van The Weeknd geweest kunnen zijn. Het probleem met dit nummer wat mij betreft, is dat het maar blijft doorkabbelen. Het gaat nergens naartoe, waardoor ik er niet heel veel aan vind. Als achtergrondmuziek zou het best lekker kunnen zijn, maar TVORCHI’s Heart of Steel is wat mij betreft geen nummer dat het verdient om hoog te eindigen in dit Eurovisiesongfestival.
#28 – Ierland (Wild Youth – We Are One)
We Are One van Wild Youth is weer zo’n nummer waarover ik voornamelijk negatieve reacties gezien heb, maar ik vind het nummer best oké. Het is totaal niet baanbrekend, maar voor mijn gevoel is het een nummer dat een jaar of negen geleden best gedraaid zou worden op de radio. Ik weet niet zo goed waarom, maar dit nummer doet me een beetje denken aan I Lived van OneRepublic, en dat is toch best een succesvolle band. Alleen hebben de liveoptredens van Wild Youth me er nog niet helemaal van weten te overtuigen dat ze het gaan nailen op het podium in Liverpool, dus wellicht dat het daarvan af zal hangen hoe goed We Are One het gaat doen.
#27 – Polen (Blanka – Solo)
De enige reden dat ik Blanka’s Solo zo hoog op deze lijst heb staan is omdat ik het een aardig popnummer vind dat het best goed zou doen als zomerhit op de radio. Maar aangezien Blanka tot nu toe tijdens liveoptredens vocalen heeft laten horen waar zelfs onze Mia en Dion van zouden schrikken, zou ik Solo ook een veel lagere plek in mijn ranking kunnen geven. Dat heb ik niet gedaan omdat ik nog een beetje hoop wil houden dat Blanka haar stem op orde krijgt, maar als dat niet gebeurt, wordt het een flinke flop voor Polen dit jaar.
#26 – Armenië (Brunette – Future Lover)
Brunette met Future Lover heeft voor mij hetzelfde probleem als de Australische inzending: sommige stukken van het lied vind ik goed, maar bij het refrein haak ik af. Dat refrein vind ik iets meer traditioneel klinken, en zoals nu al wel duidelijk is, ben ik daar niet zo’n fan van. Maar deze kruising tussen een ballad en rapnummer gaat de halve finale wel overleven, zelfs als de staging niet fantastisch is. Afgaande op de meningen die ik gezien heb van mensen online valt Future Lover bij veel mensen namelijk wél in de smaak.
#25 – IJsland (Diljá – Power)
Over Diljá met het nummer Power heb ik eigenlijk niet zo´n sterke mening. Het is geen slecht nummer, maar bijzonder goed vind ik het ook weer niet. Voor mij is dit een nummer dat er gewoon is. Ik hoef er niet naar te luisteren, maar ik stoor me er ook niet aan. Ik had het wel lager kunnen zetten, maar omdat ik denk dat sommige mensen dit nummer nog wel zouden steunen, zet ik Diljá´s Power op plek 25.
#24 – Moldavië (Pasha Parfeni – Soarele şi Luna)
Wat je ook vindt van Pasha Parfeni’s Soarele şi Luna, je kan niet ontkennen dat dit nummer een vrij uniek geluid brengt vergeleken met de andere inzendingen dit jaar. Deze mix van traditionele muziek met elektronische muziek zal zeker niet bij iedereen in de smaak vallen, maar tegelijkertijd zal er ook een hele groep mensen zijn dit het juist geweldig vindt. Ik zit er zelf een beetje tussenin. Ik erger me niet aan dit nummer, maar zou het ook niet snel zelf opzetten. In die zin heb ik bij Soarele şi Luna ongeveer hetzelfde gevoel als bij de inzending van IJsland, maar omdat ik dit lied van Pasha Parfeni wat bijzonderder vindt, staat hij toch een plekje boven IJsland.
#23 – Noorwegen (Alessandra – Queen of Kings)
Als ik de online reacties op Queen of Kings van Alessandra moet geloven is deze inzending voor best wat mensen één van hun favorieten, maar zelf zie ik niet zo goed waarom. Ik vind het geen slecht nummer, maar ook niet heel erg indrukwekkend. Zeker het refrein vind ik qua muzikaliteit niet heel spannend; het is vooral harde boem-boem-muziek. De coupletten zit gelukkig wat meer muzikaliteit in en dat vind ik dan ook de beste stukken. Maar op mijn persoonlijke lijst van favorieten komt Alessandra’s Queen of Kings toch echt niet verder dan een 23ste plek.
#22 – Nederland (Mia Nicolai en Dion Cooper – Burning Daylight)
Een plek bepalen voor Nederland op deze ranking vond ik lastig. Het nummer vind ik zeker niet slecht, maar er zijn ook veel andere inzendingen waar ik meer mee heb, dus ik wist dat een hele hoge plek er niet in zou zitten. De vraag is alleen hoe de “nieuwe versie” van Burning Daylight volgende week zal klinken. We weten dat Mia en Dion na de aanpassingen aan het lied het veel beter kunnen zingen, maar dat kleine arrangement dat we bij Khalid & Sophie hebben kunnen zien, zien we niet terug op het Songfestival; daar zullen we het oude arrangement anderhalve toon hoger horen.
Hoe Nederland het gaat doen hangt af van hoe de nieuwe manier van het zingen van Burning Daylight samengaat met het oude arrangement en van de staging. Daar hebben we al wat van kunnen zien (ze staan en lopen rond op een soort draaiende cirkel), maar hoe dat in beeld gebracht wordt, weten we nog niet. Ik verwacht zeker geen hoge klassering voor Mia en Dion en Burning Daylight, maar hopelijk klikt het toch allemaal goed genoeg om in elk geval de halve finale te overleven.
#21 – Litouwen (Monika Linkyte – Stay)
Van Stay van Monika Linkyte ben ik voor het grootste gedeelte onder de indruk. In de meest balladachtige stukken komen zij en haar goede stem voor mij het beste naar voren. Ik vind alleen de hook van het nummer wel erg zoetsappig. Elke keer dat Monika “čiūto tūto” zingt, had van mij overgeslagen mogen worden. Ik had liever gehad dat Stay helemaal een ballad was, hoewel dit wel als een positief nummer klinkt. Vanwege dit en de catchy hook (want dat is-ie wel) verwacht ik dat dit nummer de halve finale wel overleeft. Monika heeft in 2015 al meegedaan aan het Songfestival en werd toen 18de, en het zou me niks verbazen als ze dit jaar ook rond die positie eindigt.
#20 – Verenigd Koninkrijk (Mae Muller – I Wrote a Song)
I Wrote a Song van Mae Muller vind ik echt een nummer voor de TikTok-generatie. Ik denk dat dit nummer vooral bij de jonge kijkers van het Eurovisie Songfestival in de smaak zal vallen vanwege de sound die heel erg van nu is. Zelf vond ik I Wrote a Song ook goed toen ik het voor de eerste keer hoorde, maar inmiddels ben ik er toch wat minder van onder de indruk. Er zijn dit jaar gewoon zo veel inzendingen die ik goed of leuk vind, dat dit nummer net te weinig met me doet om het een hogere ranking te geven. Ook ben ik bang dat I Wrote a Song heel goed werkt op Spotify, maar minder live op het podium. Hopelijk kan Mae Muller het waar maken voor al haar fans in Liverpool, maar ik ben nog niet overtuigd.
#19 – Duitsland (Lord of the Lost – Blood and Glitter)
Blood and Glitter van Lord of the Lost is een nummer waar niet iedereen van zal houden. Als metalband maakt Lord of the Lost niet per se de meest toegankelijke muziek voor een breed publiek. Toch zijn er genoeg fans van dit genre en ik denk dan ook niet dat Duitsland bang hoeft te zijn dat ze onderaan eindigen. Ik kan zelf dit nummer ook absoluut waarderen, maar een plek in de top tien zit er naar mijn verwachting voor Duitsland dit jaar niet in.
#18 – Cyprus (Andrew Lambrou – Break a Broken Heart)
Naar Break a Broken Heart van Andrew Lambrou ben ik best benieuwd. Ik heb nog geen echt liveoptreden gevonden van dit nummer, maar ik schat in dat dit nummer een goede kans maakt om zich te kwalificeren. Ik heb namelijk wel een kort filmpje gezien waarin Andrew Lambrou en stukje van dit nummer zingt en hij pakt meteen een paar hoge noten mee. Erg hoge noten, en hij haalt ze. Het nummer is verder een goede popsong, maar hopelijk maakt de liveversie het nog beter. En het zal waarschijnlijk geen tegenvaller zijn dat Break a Broken Heart in dezelfde halve finale zit als Australië, aangezien Andrew Lambrou eigenlijk een Australiër is met Cypriotische roots. Goede kans om de finale te halen dus.
#17 – Estland (Alika – Bridges)
Estland stuurt dit jaar Alika naar het Songfestival met het lied Bridges, een rustige ballad. De muziek is heel simpel, maar toch krachtig. En ook de stem van Alika klinkt goed, zowel als ze klein zingt als bij de grotere noten. Er is weinig dat ik kan afdingen op Bridges. De enige reden waarom het niet hoger staat op deze lijst is omdat het nummer minder gevoel bij me opwekt dan de nummers die nog gaan komen.
#16 – Zwitserland (Remo Forrer – Watergun)
Watergun van Remo Forrer is één van de mooie ballads op het Songfestival dit jaar. Het is een nummer met een anti-oorlogsboodschap, wat perfect past in deze tijd. Maar ook qua klank werkt dit nummer heel goed. Het pianostuk aan het begin en aan het eind van het nummer is ontzettend mooi en Remo Forrer heeft een goede stem die dit nummer ook live kan neerzetten. Watergun doet misschien niet zo veel met me als sommige andere en minder serieuze inzendingen dit jaar, maar dat neemt niet weg dat ik vind dat Zwitserland zeker een plek in de grote finale verdient.
#15 – Servië (Luke Black – Samo mi se spava)
Ik weet niet helemaal wat ik vind van Samo mi se spava van Luke Black. Het nummer klinkt best duister en dat staat me in dit geval wel aan. De staging die gebruikt werd in de nationale finale van Servië was ook interessant en sloot perfect aan op die duistere sfeer. Tegelijkertijd is Luke Black vrij theatraal in zijn performance en ik weet niet wat ik daar nou van vind. Het is wel een vrij theatraal nummer, dus je mag verwachten dat het dan ook zo gebracht wordt, maar ik ben er niet per se helemaal fan van. Toch intrigeert het me en de muziek klinkt gewoon te goed om dit lager te zetten. En ik weet in elk geval zeker dat ik ben benieuwd ben naar dit nummer in de halve finale.
#14 – België (Gustaph – Because of You)
De eerste keer dat ik Gustaph Because of You zag zingen, vond ik het maar niks. Het was mij allemaal net wat te camp, om maar even een mooi Engels woord te gebruiken. Het nummer zou erg goed passen op de Foute Party van Q-Music, maar ik zat er niet op te wachten. Maar na een paar keer luisteren merkte ik dat ik het nummer steeds leuker begon te vinden. Het helpt ook dat Gustaph live goed kan zingen, het nummer een echte jaren-90-vibe heeft en het nummer een positieve boodschap heeft die goed past bij het Eurovisiesongfestival. Wat mij betreft verdient Because of You het dan ook om zich in elk geval te kwalificeren voor de finale.
#13 – Letland (Sudden Lights – Aijā)
Aijā van Sudden Lights is ook weer zo’n nummer waarover ik mijn mening heb bijgesteld na een paar keer luisteren. Aijā was me oorspronkelijk tijdens het intro al kwijt. Het begint met wat elektronische beats in een vijfkwartsmaat, wat het nummer meteen al wat ingewikkeld maakt. In het refrein gaat het wel naar de wat meer toegankelijke driekwartsmaat, maar dat neemt niet weg dat zo’n beetje alles aan Aijā experimenteel voelt. Ik begreep het eerst niet en ik ben bang dat veel kijkers dat ook zullen hebben, maar inmiddels vind het een geniaal nummer. En zeker het laatste stuk – dat voelt als een soort slaapliedje – is prachtig. Als Sudden Lights met Aijā niet de finale haalt, zou dat wat mij betreft echt een gemis zijn.
#12 – Kroatië (Let 3 – Mama ŠČ!)
Oké, verklaar me voor gek, maar ik vind Mama ŠČ! van Let 3 dus echt een fantastische inzending. Niet dat ik er op Spotify veel naar luister – dat doe ik überhaupt niet – maar het liveoptreden van dit nummer dat ik gezien heb, is zo bizar, dat het geniaal wordt. Ik heb nog nooit een drugstrip meegemaakt, maar ik kan me voorstellen dat dit optreden ongeveer is wat je ziet tijdens zo’n trip. Mannen van middelbare leeftijd in foute pakjes die ze later ook nog eens uittrekken, een songtekst over een tractor, een man die eruitziet als iemand uit The Addams Family die met raketten het podium op komt en zelfs een cameo van de Crazy Frog (zo klinkt het tenminste). Veel mensen zullen dit verschrikkelijk vinden, maar ik ben fan.
#11 – Griekenland (Victor Vernicos – What They Say)
What They Say van Victor Vernicos is wat mij betreft één van de betere nummers dit jaar. Ik zeg wat mij betreft, want als ik moet afgaan op de bookmakers en de online reacties hebben veel mensen er geen vertrouwen in dat deze inzending überhaupt de finale haalt. Toch hoop ik dat het wel zover komt. What They Say is een prima popnummer dat goed past in deze tijd. Het nummer gaat ook nog eens ergens over: de tekst is geïnspireerd door Victor Vernicos’ eigen problemen die hij heeft gehad, zoals paniekaanvallen. En muzikaal gezien zit er genoeg variatie in dat What They Say nooit saai wordt. Hopelijk zijn er genoeg mensen die dat met me eens zijn, zodat we deze pas zestienjarige jongen met een goede stem in de grote finale terugzien.
#10 – Malta (The Busker – Dance (Our Own Party))
De eerste keer dat ik Dance (Our Own Party) van The Busker hoorde, was ik geen fan. Dat was vooral vanwege de saxofoon die prominent te horen is. Ik vond dat zo typisch afgezaagd Songfestival dat ik meteen ergerde. Maar inmiddels heb ik een aantal keren naar liveoptredens gekeken van dit nummer en ik kan niet anders zeggen dat ik er heel vrolijk van wordt. Ik zou de studioversie niet snel beluisteren op Spotify, maar The Busker weet van Dance (Our Own Party) live op het podium echt een feestje te maken. De concurrentie in de eerste halve finale is groot en ik ben ook bang dat Malta de finale niet gaat halen, maar ik hoop echt dat ze mijn verwachtingen overtreffen.
#9 – Portugal (Mimicat – Ai Coração)
Mimicat brengt met Ai Coração elementen van traditionele muziek naar het Songfestivalpodium. Eerder in deze lijst was dat bij andere inzendingen een reden om het maar niks te vinden, maar niet bij Ai Coração. Dit is niet zeikerig traditioneel, maar vrolijk traditioneel. Dit is een nummer waarop je wil dansen. Daarnaast weet Mimicat Ai Coração heel goed te verkopen op het podium. En ik vind Portugees gewoon een mooie taal, dus wat dat betreft heeft dit nummer sowieso al een streepje voor. Ik hoop dan ook van harte dat we Mimicat met Ai Coração terug gaan zien in de grote finale van het Songfestival 2023.
#8 – Azerbaijan (TuralTuranX – Tell Me More)
Tell Me More van TuralTuranX is weer zo’n inzending waarover ik een heel andere mening heb dan de bookmakers en veel mensen online. Bijna niemand lijkt dit nummer heel erg te waarderen en ik kan echt niet begrijpen waarom. Tell Me More heeft voor mij een heel nostalgisch gevoel. Het transporteert me terug naar halverwege de jaren 00, toen ik een jaar of 12 was. Tell Me More had in die tijd zo een hit kunnen zijn en ook nu werkt het wat mij betreft nog. Er is zelfs een moment in het nummer dat me doet denken aan The Beatles en dan doe je iets goed. TuralTuranX komt met Tell Me More wat mij betreft met een fantastisch nummer dat in de finale moet staan. Het enige dat ik nu kan hopen is dat heel veel mensen het met me eens gaan zijn.
#7 – Italië (Marco Mengoni – Due Vite)
Italië stuurt dit jaar Marco Mengoni met het lied Due Vite naar het Eurovisie Songfestival. Van Italië ben ik gewend dat ze altijd wel een goede inzending hebben en dat is wat mij betreft dit jaar niet anders. Due Vite is mijn favoriete ballad dit jaar. Het klinkt ontzettend mooi (dat is al snel zo in het Italiaans) en Marco Mengoni vertolkt het op een hele goede manier. Hij heeft een fantastische stem en ook al versta je er geen reet van, je voelt toch de emotie. Precies tien jaar geleden wist Marco Mengoni al in de top 10 van het Songfestival te eindigen en als dat dit jaar met Due Vite niet opnieuw gebeurt, zou dat een schande zijn.
#6 – Israël (Noa Kirel – Unicorn)
Dit jaar stuurt Israël Noa Kirel naar het Songfestival met het lied Unicorn. Dit nummer klinkt ontzettend eigentijds en het heeft alle potentie om er ook op het podium een hele goede show van te kunnen maken. Als er één nummer is dit jaar dat zich leent voor een spectaculaire performance à la Chanel, de Spaanse inzending van vorig jaar, dan is het Unicorn. Er zit aan het eind zelfs een dance break. In de videoclip ziet het eruit alsof Noa Kirel dit allemaal aankan, maar een echte liveperformance van Unicorn hebben we nog niet gezien. Maar als ze het inderdaad allemaal kan neerzetten zoals het zou moeten, is Unicorn een indrukwekkende inzending.
#5 – Zweden (Loreen – Tattoo)
Dit jaar is Loreen met Tattoo de gedoodverfde favoriet. En laat ik meteen maar toegeven dat ik Tattoo een goed nummer vind. Er is een mooie opbouw en Loreen maakt indruk met haar stem. Maar toch heb ik het idee dat de voornaamste reden waarom deze inzending de favoriet is, is dat Loreen de winnaar was in 2012 met haar monsterhit Euphoria. Ze heeft al bewezen succesvol te zijn op het Songfestival, maar ik vind niet dat Tattoo dit jaar zo veel beter is dan alle andere inzendingen dat ze deze gigantische favorietenrol verdient. En precies daarom gun het Zweden dit jaar niet om te winnen.
#4 – Frankrijk (La Zarra – Évidemment)
Als je Évidemment van La Zarra voor het eerst hoort, denk je tijdens de eerste maten waarschijnlijk dat het een mooi chanson is, maar niets in minder waar. Op het moment dat je bij het refrein aankomt, komt er ineens een funky beat en wil niet alleen maar luisteren, maar ook bewegen. Évidemment klinkt heerlijk en is ontzettend classy. Het enige mindere punt is dat het op sommige momenten misschien een heel klein beetje voortkabbelt, maar in de bridge wordt dat gelukkig goedgemaakt. Maakt dit kans om te winnen? Ik denk dat de kans klein is, maar La Zarra is wel Canadees. En er is eerder een Canadese zangeres geweest die het Songfestival gewonnen heeft (ene Celine Dion), dus dat is misschien een goed voorteken.
#3 – Oostenrijk (Teya & Salena – Who the Hell Is Edgar?)
Who the Hell Is Edgar? van Teya en Salena is misschien wel de meest catchy inzending van het Songfestival van dit jaar. Dit nummer heeft een serieuze boodschap: zelfs als je net zo’n goede schrijver bent als Edgar Allen Poe verdien je als het een beetje tegenzit alsnog geen drol als je een nummer schrijft. Maar de gemiddelde kijkers en luisteraars zullen deze kritische boodschap waarschijnlijk de eerste keer niet doorhebben, aangezien ze te druk bezig zijn met het meezingen van Poe, Poe, Poe, Poe, Edgar Allen, Edgar Allen Poe, Poe, Poe, Poe, Poe, enzovoorts. Het klinkt zo simpel, maar het is zo geniaal gevonden. Who the Hell Is Edgar? is dan ook een verdiende nummer drie op deze lijst.
#2 – Finland (Käärijä – Cha Cha Cha)
Volgens de bookmakers is Finland de grootste concurrent van Zweden als het gaat om de winst van het Eurovisie Songfestival 2023, en ik snap heel goed waarom. Cha Cha Cha van Käärijä heeft elementen van techno en metal, maar het tweede deel klinkt dan weer meer als elektronische popmuziek. Käärijä gaat van een grommende en schreeuwende man die dingen met zijn tong doet alsof hij in een tributeband van Kiss zit naar een dansende man met de aaibaarheidsfactor van een puppy. Als je dit voor de eerste keer ziet en hoort, kan het goed zijn dat je er even in moet komen, maar geloof me, het is de moeite waard.
Käärijä gaat met Cha Cha Cha heel veel stemmen van de thuisstemmers binnenhalen, daar ben ik van overtuigd. Maar zal het genoeg zijn om Zweden te verslaan? Ik hoop het wel.
#1 – Slovenië (Joker Out – Carpe Diem)
Vorig jaar werd Slovenië nog laatste (met best een leuk liedje als je het aan mij vraagt), maar dit jaar is hun inzending Carpe Diem van de band Joker Out mijn favoriet bij het Songfestival. Ik heb echt niks negatiefs hierover te zeggen. Het nummer zit vol dynamiek, waardoor het nooit saai wordt. Het is ontzettend uptempo en perfect voor een feestje. Joker Out is live nog beter dan op de studioversie. De leadzanger heeft een soort Harry Styles-achtig charisma en ook de rest van de band komt goed over op tv, dus als ze het performen zoals ze op de Sloveense tv al eens gedaan hebben – inclusief camerashots – gaat dit zeker goed overkomen op televisie.
Ik weet ook wel dat Slovenië niet gaat winnen, maar dit is te goed voor een magere klassering. Dus stem allemaal op Joker Out met Carpe Diem en geef ze de plek die ze verdienen, op zijn minst in de top tien.
Leuken lijstje hoor !!1!