12 Angry Men is een echte filmklassieker. Deze film werd geregisseerd door Sidney Lumet en kwam uit in 1957. Maar ondanks dat deze film al zo oud is, blijft de waardering hoog. Dit kan komen doordat we als kijker worden meegenomen in iets dat ook nog in deze tijd voorkomt. We zien in deze film namelijk wat er zich kan afspelen achter de schermen in een Amerikaans strafproces: in de jurykamer. Dus als je na de rechtszaak tussen Johnny Depp en Amber Heard nog niet genoeg hebt van Amerikaanse rechtbanken, of als je gewoon een goede film wilt zien, is 12 Angry Men misschien wel een film voor jou.
Het plot van 12 Angry Men
In 12 Angry Men volgen we het juryberaad van een moordzaak. Een jongen staat terecht en de twaalfkoppige jury moet unaniem beslissen of ze hem veroordelen tot de doodstraf of niet. Meteen aan het begin van het beraad wordt er gestemd. De uitslag: elf van de twaalf zijn voor veroordeling. Alleen jurylid 8 (gespeeld door Henry Fonda) vindt dat ze wat meer tijd moeten nemen om te beslissen over het leven van de verdachte, ondanks dat hij niet per se overtuigd is van zijn onschuld.
Wat volgt is een lange discussie waarbij steeds nieuwe punten worden ingebracht waarom de jongen schuldig is of juist waarom er twijfel over kan zijn. Door deze discussie vinden steeds meer juryleden dat het bewijs misschien toch niet overtuigend genoeg is om de jongen te veroordelen. Maar de vraag is of het lukt om uiteindelijk tot een unaniem oordeel te komen.
Een sterk verhaal
Waar tegenwoordige blockbusters vaak een uitgebreid verhaal hebben met minstens één subplot en vaak ook actiescènes bevatten, is dat bij 12 Angry Men heel anders. Het verhaal is heel simpel, waardoor de liefhebbers van moderne blockbusters misschien niet meteen in deze film geïnteresseerd zijn. Maar het verhaal is wel ijzersterk. Dat ene verhaal weet mij anderhalf uur te boeien en dat is waar het uiteindelijk allemaal om gaat.
Wat bijzonder is aan 12 Angry Men is dat het juryberaad bijna de hele film beslaat. Aan het begin zien we een korte scène in de rechtszaal en aan het einde zien we juryleden de rechtbank verlaten, maar verder vindt de hele film plaats in de jurykamer. De film voelt daarom eigenlijk als één lange scène, waarin we de discussie van begin tot eind kunnen volgen. Op papier klinkt dat misschien niet heel spannend, maar ik vond het op geen moment saai worden. Sterker nog, ik vind het juist fascinerend dat we precies meekrijgen hoe de jury tot het vonnis komt.
Een verhaal van alle tijden
Wat hierin ook helpt, is dat alle juryleden een eigen persoonlijkheid hebben. Een aantal zijn vriendelijk en open-minded, maar er zitten ook koppige en vervelende mannen tussen. Dit zorgt dan ook geregeld voor botsingen tussen de juryleden. Sommige juryleden hebben namelijk vanaf het begin en bepaald standpunt waar ze maar niet van willen afwijken. Voor zeker één van de juryleden speelt ook mee dat de verdachte van niet-Amerikaanse afkomst is, dus ook racisme wordt in deze film aangesneden. Bevooroordeelde en koppige mensen komen we nog steeds regelmatig tegen. Daarom is 12 Angry Men ondanks dat het inmiddels 65 jaar oud is nog altijd actueel.
12 Angry Men is een echte aanrader
Ik heb 12 Angry Men inmiddels twee keer gezien en beide keren heeft het me van begin tot eind geboeid. Ik snap ook waarom de waardering voor de film nog steeds positief is. De film is 65 jaar oud en in zwart-wit, maar het beraad dat we zien had net zo goed vorige week kunnen plaatsvinden. Het kan dus zowel oude als moderne publieken aanspreken. Al met al vind ik dat 12 Angry Men met recht zijn status als filmklassieker verdiend heeft. Daarom is het een echte aanrader, voor zowel jong als oud.
Laat een reactie achter