In 1994 kwam één van de meest populaire films ooit uit: The Lion King. Ondanks dat deze film gemaakt werd door het B-team van Disney (het A-team werkte aan het uiteindelijk veel minder succesvolle Pocahontas), werd het meteen een groot succes. Op dat moment was het de meest succesvolle animatiefilm in de bioscopen tot dan toe. En nog steeds is The Lion King een erg populaire film.
In 2019 kwam er een remake van The Lion King uit. Disney was al een paar jaar bezig met het maken van live-actionversies van hun oude tekenfilmklassiekers en hun meest succesvolle tekenfilm kon daarbij natuurlijk niet ontbreken. Onder leiding van regisseur Jon Favreau (die ook al de remake van The Jungle Book geregisseerd had) werd er een film gemaakt vol met realistische omgevingen en dieren, ondanks dat het natuurlijk allemaal animatie was. De film werd een groot commercieel succes. Maar was de film ook net zo goed of zelfs beter dan het origineel?
De toegevoegde waarde van de nieuwe Lion King
Als de cast van een film zo veel bekende namen heeft als in The Lion King (o.a. Beyonce, Donald Glover, Chiwetel Ejiofor, Seth Rogen) word ik tegenwoordig een beetje huiverig (waarschijnlijk vanwege een trauma dat ik heb opgelopen na het zien van de film Cats). Draagt deze cast daadwerkelijk bij aan de kwaliteit van de film? Of weten de makers dat ze een matige film maken en willen ze met de cast toch mensen naar de bioscoop lokken? Of ze dat eerste bij Disney dachten weet ik niet, maar dat laatste moet haast wel waar zijn. Het voornaamste doel van deze film lijkt namelijk om geld te verdienen, niet om een goede film te maken.
Als je een remake van een film maakt, moet je daar eigenlijk een goede reden voor hebben. Sommige remakes vertellen het verhaal op een andere manier, andere zijn nieuwe versies van films die gedateerd zijn. Maar voor de remake van The Lion King gaan deze punten allebei niet op. In 2021 werkt het origineel uit 1994 nog prima. Schijnbaar wisten ze dat bij Disney ook, want in de remake hebben ze het origineel bijna scène voor scène nagemaakt. Daar zit de toegevoegde waarde dus ook niet in.
Favreau en Disney zullen zeggen dat de toegevoegde waarde vooral zit in de nieuwe manier van animeren. In plaats van een cartoonachtige film, kijken we in de remake naar dieren en omgevingen die net echt lijken. Hierdoor krijgt de film een hele nieuwe dimensie. Maar hierin zit juist het probleem.
Regisseur Favreau en zijn team hebben de focus gelegd op het zo realistisch mogelijk animeren van de personages. Hun uiterlijk en gedrag moest zo natuurgetrouw mogelijk zijn. Maar in plaats van dat ze daarmee een probleem van het origineel oplosten, creëerden ze juist een probleem. De originele Lion King was nooit bedoeld als hyperrealistische film. Het belangrijkste aan dat film waren juist het verhaal, het speelse karakter en de emoties van de personages.
Emotieloze personages
Het verhaal is niet veranderd, maar de andere twee punten worden verpest door de nieuwe manier van animeren. Echte leeuwen hebben niet het speelse hoofd van de jonge Simba, de vriendelijke gezichtsuitdrukking van Mufasa of de slinkse glimlach van Scar, dus hebben de personages in de remake dat ook niet. Hierdoor zien alle leeuwen er eigen constant uit alsof ze veel liever ergens anders zouden zijn. Daardoor is een van de dingen die het origineel goed maakte niet terug te zien in de remake en we krijgen er ook niks voor terug.
Een van de meest emotionele momenten in de originele Lion King vindt plaats nadat Simba het levenloze lichaam van zijn vader Muafsa vindt in de kloof. Hij praat nog tegen zijn vader in de hoop dat er een reactie komt, maar uiteindelijk lijkt hij zich te realiseren wat er aan de hand is. Dan kruipt hij onder de poot van Mufasa en blijft daar even verdrietig liggen, tegen zijn vader aan. Ook als het geluid uitstaat, is duidelijk dat dit een emotioneel moment is. In de remake zie je helemaal niets aan Simba’s gezichtsuitdrukking, waardoor er veel van de emotie verloren gaat, terwijl dit juist een moment is waar je als remake die emotie van het origineel moet willen behouden.
De kwaliteit van de sterrencast
Ondanks dat de cast van de Lion King-remake uit veel bekende namen bestaat, maakt dit de film niet beter. Beyonce is één van de grootste sterren van de laatste jaren, maar als Nala doet ze het niet beter dan de vrij onbekende Moira Kelly, de stem van Nala in het origineel. Het voelt alsof Beyonce vooral bij de cast is gehaald omdat de makers weten dat mensen eerder geneigd zijn om naar deze film te gaan als zij erin zit. Ook de rest van de cast doet het niet per se beter dan de originele cast. Dit hoeft geen probleem te zijn als de kwaliteit vergelijkbaar is.
Waar dit zeker misgaat is bij Scar. In het origineel werd zijn stem ingesproken door Oscarwinnaar Jeremy Irons. Zijn Scar deed vaak sympathiek, terwijl je kon merken dat er een laag onder zat die kwade bedoelingen had. Op andere momenten kwam juist dat gemene heel erg naar voren. En op weer andere momenten had Scar fantastische sarcastische oneliners. Dit is niet terug te zien in de remake.
Nou kunnen we Chiwetel Ejiofor (de stem van Scar in de remake) daar niet volledig de schuld van geven. Hij moest zijn werk doen onder de visie van Jon Favreau, waardoor er veel minder ruimte was voor de gelaagdheid (die in het origineel mede door duidelijke gezichtsuitdrukkingen te merken was) en het sarcasme dat de originele Scar een charismatisch personage maakte. En dan zwijg ik nog over wat Favreau gedaan heeft met Be Prepared, het lied dat Scar zingt in The Lion King. In het origineel is dit echt een moment waarin Scar de kans krijgt om te shinen. Maar in de remake wordt de tekst niet echt gezongen, waardoor het vooral voor mensen die het origineel kennen heel vreemd kan voelen.
Ondanks dat dit hoogstwaarschijnlijk niet de keuzes van Chiwetel Ejiofor zijn geweest, kan ik me toch niet aan de indruk onttrekken dat Jeremy Irons meer gedaan zou hebben met het materiaal. Daarom is het jammer dat hij niet – net zoals James Earl Jones als Mufasa – is teruggekomen in de remake.
Toch nog iets positiefs aan de Lion King-remake?
Is er dan niets goed aan deze film? Als je het aan mij vraagt, kan ik maar één ding noemen: The Lion Sleeps Tonight. Dit nummer wordt in het origineel in een korte scène gezongen door Timon en Pumbaa terwijl ze door de jungle lopen. In de remake is hier veel meer mee gedaan. Daarin krijgen Timon en Pumbaa tijdens het zingen gezelschap van steeds meer andere dieren die vrolijk meezingen. Het is jammer dat deze scène niet langer duurde. Dit was namelijk eindelijk een scène in de remake die de speelsheid en charme van het origineel had. Daarmee legt deze scène ook een probleem bloot. Blijkbaar kunnen de makers van de remake wel materiaal maken met het gevoel van de originele Lion King. Daarom moet je je afvragen waarom ze dat in de rest van de film niet gedaan hebben.
Conclusie
De remake van The Lion King had helemaal niet gemaakt hoeven worden. Het voegt qua verhaal niets toe. Ook is de originele tekenfilm niet voor niets nog altijd één van de populairste animatiefilms ooit. De enige toegevoegde waarde die Favreau waarschijnlijk denkt toegevoegd te hebben – de natuurgetrouwe manier van animeren – zorgt er juist voor dat wat het origineel zo goed maakte nauwelijks terug te zien is in de remake. The Lion King is een tragisch familieverhaal met gelukkig ook genoeg luchtige momenten en de hoofdpersonages zijn zingende dieren. Ik kijk die film niet omdat ik iets realistisch wil zien. Als ik echte savannedieren wil zien, ga ik wel naar de dierentuin of zet ik National Geographic op. Favreau heeft dus totaal niet begrepen wat voor The Lion King belangrijk is en heeft daarom allemaal verkeerde keuzes gemaakt.
Natuurlijk zal niet iedereen hier hetzelfde over denken. Veel mensen zullen waarschijnlijk ook met nostalgie naar deze film kijken. Deze remake heeft immers meer dan 1,6 miljard dollar opgebracht in de bioscopen. Hierdoor is het één van de weinige filmfranchises die gemiddeld meer dan een miljard dollar per film opbrachten. Voor Disney is dit waarschijnlijk een reden om door te blijven gaan met het op fabriekstempo uitbrengen van remakes die vaak minder zijn dan het origineel maar toch veel geld in het laatje brengen. Er komt zelfs een vervolg op de remake van The Lion King, een nieuw verhaal geregisseerd door Barry Jenkins (o.a. bekend van Moonlight). Ik hoop dat Jenkins (in tegenstelling tot Favreau) voor het vervolg wel begrijpt hoe je een goede film maakt. Anders is de kans groot dat dat ook weer een film wordt die geld verdient omdat het The Lion King is en niet omdat de film goed is.
Laat een reactie achter