Eind 2021 kwam eindelijk Steven Spielbergs versie van West Side Story uit. Dit zou een jaar eerder al gebeuren, maar vanwege alle coronaperikelen werd dit met een jaar uitgesteld. De film is een nieuwe interpretatie van de musical die in de jaren 50 gemaakt werd en de film die in 1961 uitkwam. We leven nu in een heel andere tijd dan toen en Spielberg wilde het dan ook wat anders doen dan toen. Op commercieel gebied heeft de film niet het succes behaald waarop gehoopt werd (omicron zal niet geholpen hebben), maar critici zijn lovend. West Side Story heeft ook meerdere Oscarnominaties in de wacht gesleept, waaronder één voor Spielberg als beste regisseur en voor de beste film. Er is dan ook veel goeds te zeggen over deze film.
Het verhaal van West Side Story
In de eerste scène van West Side Story wordt meteen één van de belangrijkste onderdelen van het plot geïntroduceerd: de rivaliteit tussen de Jets en de Sharks in Manhattan. De Jets zijn een Amerikaanse gang, de Sharks een Puerto Ricaanse. De Sharks doen hun best om hun plek in de stad te veroveren terwijl de Jets vinden dat de Sharks hun straten overnemen. Al vroeg in de film besluit Riff, leider van de Jets, om de Sharks uit te dagen voor een straatgevecht. Dat willen ze doen tijdens een feest op de lokale school. Riff vraagt zijn beste vriend Tony, die een tijd in de gevangenis heeft gezeten, om ook mee te gaan, maar hij zegt niet meteen ja.
Op het feest zijn de spanningen tussen de Jets en de Sharks duidelijk aanwezig. Uiteindelijk komt Tony ook. Hij staat vooral aan de zijkant. Vanaf daar ziet hij op een gegeven moment María, het zusje van Bernardo, de leider van de Sharks. Zij is verloofd met Chino, maar ze houdt niet van hem. Tony en María trekken zich terug en dansen samen. Dit leidt zelfs tot een zoen. Later ziet Bernardo dat Tony achter María aan weer de zaal binnenkomt. Dit zorgt ervoor dat de spanningen nog meer oplopen. Meteen na het feest gaat Tony op zoek naar María, want hij is op slag verliefd geworden. Hij vindt haar en ze besluiten de volgende dag af te spreken.
Ondertussen heeft María thuis gehoord dat er een straatgevecht gaat plaatsvinden tussen de Jets en de Sharks. Als zij en Tony samen op stap gaan, vraagt ze hem om het gevecht te voorkomen. Later probeert Tony of Riff en de andere Jets in te praten, maar tevergeefs. Het gevecht gaat er komen en Riff neemt zelfs een pistool mee. Die avond loopt het gevecht uit op een drama. Riff en Bernardo raken in gevecht. Bernardo doodt hierin Riff met zijn mes. Daarop wordt Tony zo kwaad dat hij Bernardo doodsteekt met Riffs mes. Hierna vlucht iedereen. Wat ze niet weten is dat Chino ondertussen Riffs pistool heeft meegenomen.
In het laatste deel van het verhaal staan het verdriet en de woede van María en Bernardo’s vriendin Anita centraal. María houdt nog steeds van Tony en wil dat Anita een boodschap aan hem doorgeeft. Met tegenzin gaat ze op pad, maar al snel heeft ze een onaangename ervaring met de Jets. Ze geeft daarom een heel andere boodschap door dan waar María om vroeg. Dit heeft uiteindelijk tragische gevolgen. Tony en María krijgen helaas niet hun happy ending.
Spielberg’s representatie van ras en racisme
Eén van de belangrijkste thema’s van West Side Story is ras. Dit thema speelt tegenwoordig natuurlijk flink in de maatschappij en daarom heeft Spielberg dit thema speciale aandacht gegeven. In de film uit 1961 werden bijna alle Puerto Ricanen niet door Latino’s gespeeld. Alleen Rita Moreno, Anita in die film, was een echte Puerto Ricaanse. De rest werd met make-up wat donkerder gemaakt om zo Latino te lijken. Spielberg heeft voor de Puerto Ricanen wel echt Latino-acteurs gecast. Ook spreken deze personages in de film regelmatig Spaans dat niet ondertiteld wordt. Hiermee zorgt hij voor een betere representatie van de Puerto Ricanen dan de film uit 1961.
Hoewel de haat tussen de Amerikanen en de Puerto Ricanen centraal staat in de film, is die haat niet bij ieder personage aanwezig. Anita is namelijk wél blij dat ze in New York woont, want daar hebben ze meer kans op een beter leven dan in Puerto Rico. Hierover gaat het lied America, waarbij Anita en andere Puerto Ricaanse vrouwen zingen over de kansen die de VS hun biedt terwijl de mannen hier sceptisch over zijn. Anita doet ook haar best om Bernardo en María thuis alleen maar Engels te laten praten, want ze wil graag onderdeel zijn van de Amerikaanse maatschappij. Haar houding tegenover Amerika verandert echter drastisch naar alles wat ze meemaakt in het laatste gedeelte van het verhaal. Dan voelt zij ook de haat die haar vriend had, waardoor ze een leugen met grote gevolgen vertelt.
Dan is er nog Valentina, een nieuw personage dat gecreëerd werd voor deze film en gespeeld wordt door Rita Moreno, de Anita uit 1961. Zij vervangt het personage Doc, een lokale winkeleigenaar. Valentina is Docs weduwe én Puerto Ricaanse. Zij heeft Tony in huis genomen nadat hij uit de gevangenis kwam en zorgt voor hem. Deze backstory komt ook niet voor in het originele verhaal, maar laat wel een mogelijke reden zien waarom Tony niet dezelfde haat tegen Puerto Ricanen heeft als zijn beste vriend Riff.
Valentina staat eigenlijk middenin het conflict tussen de Jets en de Sharks. Ze is Puerto Ricaanse, maar heeft wel Tony in huis en regelmatig Jets over de vloer. Dit wordt niet altijd gewaardeerd door de Sharks. Als de Jets in het laatste stuk van de film Anita lastigvallen in haar winkel, beticht Anita Valentina er in feite van landverrader te zijn omdat ze niet de strijd aangaat met de Jets. Nadat Valentina zag wat de Jets deden, deed ze dit echter wel. Ze werd woest op de Jets en vond het vreselijk om te zien waar ze toe in staat zijn. Valentina is daarmee een nieuw personage dat laat zien dat het leven als immigrant soms erg lastig kan zijn.
West Side Story’s getalenteerde cast
Spielberg is geslaagd als het gaat om het vertellen van het verhaal, maar ook als het gaat om de casting. Zoals eerder gezegd is het een verbetering ten opzichte van 1961 dat de Puerto Ricanen van Latino afkomst zijn. Maar ik kan het ook waarderen dat Spielberg niet gegaan is voor een cast met allemaal megasterren. Hij heeft juist gekozen voor acteurs die niet zo bekend zijn en ook vooral veel in het theater hebben gewerkt. Dit past perfect bij een film als deze, waarin zang en dans een belangrijke rol spelen.
Van de belangrijkste rollen hadden eigenlijk alleen Ansel Elgort (Tony), Mike Faist (Riff) en – uiteraard – Rita Moreno al wat filmcredits op hun naam staan voor ze gacast werden in West Side Story. Die van Mike Faist mogen niet echt een naam hebben. Hij is het meest bekend vanwege zijn rollen in musicals als Newsies en Dear Evan Hansen. In zijn eerste grote rol in een grote film laat hij echter zien dat hij ook op het witte doek een goede performance kan neerzetten. Ansel Elgort is juist het meest bekend van zijn filmrollen en is voor de veel kijkers waarschijnlijk het enige bekende gezicht in de film. Hij doet juist het tegenovergestelde van Mike Faist: hij laat zien dat hij niet alleen kan acteren in een film, maar ook perfect past in een musical.
David Alvarez (Bernardo) en Rachel Zegler (María) hadden voor West Side Story niet eerder in een speelfilm gespeeld. Dat is er totaal niet aan af te zien. David Alvarez laat zien dat je als jonge Billy Eliott later groot kan worden en een goede rol kan neerzetten in een serieuze film als deze. Maar vooral Rachel Zegler doet het fantastisch. Aan niks merkte ik dat ze dit nooit eerder gedaan had. Alle emoties van María wist ze geloofwaardig over te brengen en haar zang was uitmuntend. Met dit als haar eerste rol kan het haast niet anders dan dat ze nog een mooie toekomst tegemoet gaat.
En dan zijn er nog de twee Anita’s, de nieuwe en de oude. Ariana DeBose speelt Anita in deze film. Ze is de hele tijd goed, maar vooral na Bernardo’s dood zet ze een hele goede performance neer. Eerst met het verdriet om haar vriend en daarna de met woede tegenover Tony en de Jets. Haar voorganger Rita Moreno laat zien dat ze ondanks haar hoge leeftijd (tijdens het filmen bijna 90) nog steeds een ster is. Ik geloofde haar de hele film en haar versie van Somewhere (normaal gesproken gezongen door Tony en María) heeft veel mensen tot tranen geroerd. En de scène tussen DeBose en Moreno in het laatste stuk van de film is misschien wel één van de beste. Niet voor niks dat DeBose genomineerd is voor de Oscar voor beste vrouwelijke bijrol, een prijs die Moreno al won voor dezelfde rol 60 jaar geleden.
Conclusie
West Side Story vind ik persoonlijk één van de beste nieuwe films die ik in lange tijd gezien heb. De film uit 1961 vond ik erg goed, dus ik was een beetje huiverig voor een nieuwe versie. Maar ik heb geen moment gezien dat ik duidelijk minder vond dat de eerste film. Het blijft natuurlijk wel een musicalfilm, dus je moet er wel van houden. Maar ook als je niet van musicals houdt, blijft West Side Story gewoon een goed verhaal dat verteld wordt door een ervaren regisseur en een getalenteerde cast. En zeker in deze tijd, waarin ras en racisme belangrijke onderwerpen zijn in de maatschappij, is het ook een hele relevante film. Wat mij betreft is West Side Story dan ook een echte aanrader.
Laat een reactie achter